TAIRONAKA ! 02-06/01/2023

foto’s worden later nog toegevoegd.

Voor zij die het zich nog herinneren 😊 toen ik in Cali was ontmoette ik Alejandra, yogadocente en ze organiseert een yogaretreat in Taironaka (Don Diego). Daar ben ik nu 😉

We zijn een klein groepje: Chachita (de moeder van Aleja, Carmen), Andrés (Cali, Colombia), Lea (Duitsland) en ik. Alvaro, Aleja haar lief, is ook aanwezig om mee logistiek te helpen en omdat hij wat meer yoga zou moeten doen van zichzelf, en ook omdat Aleja het fijn vindt als hij meer yoga zou doen voor zijn eigen gezondheid 😉

Die eerste dag is altijd wat zoeken; wie is wie, hoe zit de sfeer, hoe zit de groep, … Maar eens we de openingsceremonie hadden gehad liep alles gewoon vanzelf. Een topper van een ‘avontura con el mat’! De locatie was oorspronkelijk niet bedoeld als hostel, maar werd gekocht om het om te vormen tot een plantage. Totdat ze verschillende terassen vonden van de Kogui (één van de originele indigenous tribes van Colombia). Toen beslisten de eigenaars om de terassen te behouden en er een hostel van te maken zodat iedereen die wil, kan genieten van deze plek. (dit zijn dezelfde terassen die je hebt bij de trekking naar ‘La Ciudad Perdida / The Lost City’) 

Een Kogui familie woont ook op het gebied van het hostel, we krijgen een cleaning ceremonie en een security ceremonie van hen. Superfijn om mee te mogen maken, hoe zij hun wijsheid over brengen en hoe zij omgaan met de natuur en ‘tijd’. Tijd.. het wordt duidelijk dat dit echt een uitvinding is van de mens om alles op te delen in jaren, maanden, weken, dagen en uren… Wanneer is een kind volwassen? Wanneer die een bepaalde grootte heeft bereikt. Hoe oud is de mamu (de spirituele leider)? Niemand weet het. Wanneer zal de volgende Mamu de leiding over nemen? In 2017 vertellen ze ons, niet helemaal wetende dat het dus al 2023 is. Elke dag is gewoon een nieuwe dag, vanaf dat de zon opkomt, totdat de zon ondergaat, dag na dag na dag na dag, … 

Het retreat zit in elkaar zoals Lynn en ik onze retreats met Atelier PUUUR ook organieseren: ‘s morgens en ‘s avonds yoga, en overdag workshops, uitstappen, lokale/culturele activiteiten, … alles inbegrepen en je hebt meer dan enkel je verblijf en dagelijks wat yoga. Je hebt de locatie ook echt beleefd. Heerlijk en ik geniet enorm!

Ik besef ook dat de afgelopen maand enorm snel is gegaan, veel plekken, veel mensen, veel indrukken en dat was allemaal geweldig! Maar dit hou ik geen 2 maanden vol 😅 Ik ‘ben’ nog altijd graag ergens, zonder dat ik een to-do lijstje heb, zonder een must-see-toeristen-afvink-lijstje, geen plannen hebben en gewoon leven. Ik beslis dus hier dat ik veel trager zal reizen dan ik tot nu gedaan heb en als dat wil zeggen dat ik ‘maar’ in 3 landen in plaats van +/-6 landen geraak, dan is dat zo. Ook helemaal oké om in een land op één plek te blijven en vandaaruit te leven in plaats van heel het land rond te hoppen en mezelf achterna te lopen. Ik heb graag tijd en ga graag op mijn gemak. Wat ik daarnaast nog meeneem van het retreat is dat het zo fijn was om zelf nog eens deelnemer te zijn van een retreat, om zelf gewoon yogalesjes te volgen, om niet zelf te hoeven leiden maar dat ik ook gewoon mag volgen. Yoga is een passie en ik had al opgemerkt bij mezelf dat het soms niet meer dan een business was geworden. Het retreat heeft me mijn passie weer laten voelen, ik weet weer waarom ik zo van yoga hou, ik weet dat ik dit zelf nog steeds wil blijven doen.

De laatste dag is het afscheid nemen. Ik bespreek nog even met Aleja ook wat business 😊 Dit was het eerste retreat dat ze organiseerde en ze vraagt of ik haar wil helpen / info geven over hoe wij onze retreats organiseren, ze wil nog graag babbelen over een yogastudio openen, en we praten over eventuele retreats samen in de toekomst 😀 alles is mogelijk. Ik ga als een heel gelukkig meisje weer op pad de ‘echte’ wereld in, zo’n retreat doet echt iets magisch met je ❤️

Lea, Andrés en ik nemen de bus naar Palomino, een stranddorpje. Lea had al een hostel geboekt en daar gaan we eerst naartoe. Ik had er helemaal niet aan gedacht een reservatie te maken, ik had ook nog helemaal geen idee waar ik naartoe zou gaan na het retreat, ik zou nog wel zien. (ook: er was geen bereik of wifi op de retreat plek, dus ter plekke kon ik geen reservatie maken voor de volgende nachten)

Hoe enthousiast Lea is over Palomino, zo hard gruwel ik van de plek… haha. Het is er superdruk! Het is kerstvakantie, het is weekend én een verlengd weekend (3 koningen is hier een officiële feestdag, dus de maandag na het weekend van 3-koningen heeft iedereen vrij) Het dorpje en het strand zijn overladen met toeristen, buitenlanders én Colombianen. Het dorpje bestaat ook enkel uit hostels en restaurants, maar niemand woont hier echt zo lijkt… Het is ook moeilijk alles echt goed op te nemen omwille van de drukte… Uiteindelijk ga ik naar het Selina hostel van Palomino met het idee ‘ik zal hier gewoon enkele dagen werken voor Atelier PUUUR en bij Selina hebben ze goed internet voor digital nomads.’ 

Selina is echter al volboekt en ik kan er dus niet verblijven. Ik zet me wel in de strandbar van Selina om hier even het internet te gebruiken. Ik open booking.com en ga op zoek naar een plek in Palomino. Het wordt echter al snel duidelijk dat heel Palomino volboekt is. Ik doe toch nog wat extra moeite en ga bij 3 andere hostels aan de receptie vragen of ze nog plek hebben, maar telkens is het antwoord ‘we zijn volzet, tot na het weekend.’

Andrés is ook nog in Palomino met familie (zijn neef en die zijn gezin), zij hebben een huisje gehuurd in de buurt van Santa Marta (30min autorit) en hadden vandaag een daguitstapje naar Palomino. Ik heb het uiteindelijk helemaal gehad in Palomino en ik wil gewoon terug naar Santa Marta. Andrés stelt voor dat ik met hen terug meerijdt. Wauw, dankjewel!

Voor de autorit zitten we met 4 op de achterbank; de twee zonen (15 en 11), Andrés en ik, lekker gezellig dicht op elkaar zoals we dat vroeger in België ook wel eens deden (wat nu ondenkbaar is?!) nostalgie 😁 De oudste is zijn eigen puber zelve en zit vooral op zijn gsm of slaapt. De jongste is wat meer open, babbelt, speelt spelletjes op zijn gsm. Andrés en ik mogen ook een spelletje mee spelen: ‘mens-erger-je-niet’ Ik verlies super hard … 😅 maar dat is helemaal oké! Een rit die normaal 1,5 uur zou duren, duurt bijna 4,5uur zoveel drukte en zoveel file is er dus… Ik ben blij wanneer ik in Santa Marta ben 😊

In Santa Marta waren de hostels helaas ook volzet, maar omdat ik hier al vrienden maakte, had ik hen al een berichtje gestuurd of iemand een slaapplek had voor mij voor één of twee nachten tot ik weer naar een hostel kon of kon doorreizen naar ergens anders. En yes! Ik kon terecht voor 2 nachten ❤️ Dankjewel Colombia en de vriendelijkste mensen die je je kan inbeelden!