JARDÍN ! 12-14/12/2022

Onderweg naar Jardín, dat is iets moeilijker bereikbaar als in ‘het is geen standaardroute’. Dus ik neem eerst van Cali de nachtbus naar Medellín. Ik vind dat steeds nog goed meevallen eigenlijk. Tot middernacht hebben de meesten hun gsm op luid staan en is het luidruchtig op de bus. Daarna wordt het stil(ler) tot ‘s morgens wanneer de zon weer opkomt, rond 6u00, dan gaan al die gsm’s weer aan. Geeft toch de mogelijkheid tot 6uur iets of wat slaap 🙂 In Medellín aangekomen neem ik dan meteen een busje naar Jardín, nog eens bijna 4uur onderweg, en net voor de middag ben ik in Jardín. Ik stap uit, kijk wat rond en vind het hier al tof! Ik wandel over het centrale plein, al supergezellig en zoek mijn weg naar het hostel. 

Het hostel ligt 10min wandelen uit het centrum, alleen is het wel continu omhoog haha! Colombia is alles behalve plat, geen enkele straat lijkt recht te lopen, ofwel ga je omhoog, ofwel ga je omlaag. Ook een workout op zich natuurlijk. Ik kom toe in het hostel, volledig omringd door groen en water(vallen), heerlijk! Ik voel me gelijk helemaal opladen, happy me!

📍Charco Corazón, Jardín

Inchecken, maar de kamer zal pas later klaar zijn, dus ik zet me neer met mijn laptop. Ik had de dag voordien gezien dat ik iets mis aan het doen was met de blog hier. Ik weet niet wat het exact was, maar ik had er al veel tijd aan verspild en als ik alles deed zoals het internet me leerde bekwam ik niet het resultaat dat ik wou. Dus.. lekker koppig ging ik de boel even helemaal veranderen (in de back-end) zodat jullie nog steeds kunnen meelezen en ik kan layouten zoals ik wil 😀 Voor jullie geen verschil, maar voor mij wel even een tijdsrovend jobke.  Gelukkig had ik nog niet veel blogs online staan en viel het eigenlijk ook wel mee. Hierna geraak ik aan de praat met Tatvé (USA) zij kwam van Medellín en was al enkele dagen in Jardín, maar was het hostel nog niet uitgeweest. Ze vulde haar dagen met wat werken, wat yoga en gewoon zijn. Me gusta!

Uiteindelijk is mijn kamer klaar, yay! Maar er is op dit moment geen stromend water, ugh, nog geen douche dus voor mij… toch snel even opfrissen met de vochtige doekjes die ik meehad, andere kleren aandoen en dan op wandel naar het dorpje. Deze keer naar beneden 🙂 Wauw, gewoon wat rondslenteren en wat een zalig dorpje! Het centrale plein is echt mijn favoriet. Rondom rond kleurrijke horeca zaakjes met ook kleurrijke terrassen. Ik zet me aan één van die terrasjes, in de zon! 

In Cali ging het dus gemakkelijk richting de 30°C, (bijna) altijd droog, hier terug in Jardín, koffieregio is het toch wat frisser 22°C, en altijd kans op regen. In het zonnetje wel heerlijk en je verbrandt hier nog altijd zo gemakkelijk, of dat ben gewoon ik misschien? Niet ‘zo-rood-als-een-kreeft-verbrand’ maar misschien toch net iets meer rood dan gewoon gezond bruin. En ja, ik smeer hier goed met zonnecreme. Mijn huid zal zich nog wel aanpassen in de komende maanden?

Maar bon, ik zit dus in het zonnetje, bestel me een koffie – want in de koffieregio – en een gebakje met guayaba (= guave, lokaal fruit.) Alles is hier van eten enorm zoet, in elke toog van elk cafeetje staan vele taarten en andere zoete, gesuikerde baksels. Of ik hier een suiker overload zal krijgen? Misschien wel 😉 Ik spendeer de rest van de namiddag door wat in mijn boek te lezen, te genieten en te zijn. Dat is ook wat je iedereen rondom je hier ziet doen. Ouderen en jongeren zitten op de terrassen, drinken koffie en eten taart.

De zon begint te zakken en ik krijg het frisjes, dus doe mijn wollen pull weer aan. Goed dat ik die mee heb, heb ik al bijna elke dag aangehad 😀 Ik kijk snel even en zie dat het wel nog steeds 20°C is, aan warmtegevoel pas je je dus wel snel aan precies. Voor het avondeten kom ik uit bij El Jardín, een vegan plekje, klein en gezellig en volgestouwd met planten! Ik eet er heerlijke vegan burrito’s en een drankje borojó limón, ook weer een zuid-amerikaans fruit dat hoge waarden heeft in proteïne, ascorbic acid, calcium en ijzer, kan niet slecht zijn hé. En het was lekker ook! Enkel beetje rare kleur: beige.

Na het eten, wandel ik weer bergop naar het hostel. Ik neem een douche! Eindelijk 🙂 wel koud water :-/ bon, misschien als dat zo blijft gaan, ben ik dat gewoon tegen dat ik terug in België ben en kan ik altijd koud douchen. Daarna zet me in de gemeenschappelijke ruimte. Ik babbel nog wat met Mieke (Nederland) en een jongen van wie ik de naam niet heb gevraagd, of niet herinner, merk ik nu.. oeps. Daarna doe ik mijn laptop weer open en werk voor Atelier PUUUR, want ja, achter de schermen blijf ik mee opvolgen en we zitten te midden van onze lancering voor de yoga en pilates getaway naar Kenia in 2023, dus daar is nog wat werk voor 🙂 Alle lichten gaan uit in de gemeenschappelijke delen en besluit dan om ook maar te gaan slapen.

De volgende ochtend vroeg wakker. Opstaan en ontbijt! Het regent. Al de hele ochtend en het ziet er niet naaruit dat dat snel zal overgaan… dat is dan een uitnodiging om te vertragen en te zijn, niets hoeven doen. Dus ik neem mijn tijd en lees wat verder in mijn boek. Tegen de middag is het toch droog en ik ga naar het dorpje voor lunch. Zet me deze keer bij een ander caffeetje, ik word nog steeds gelukkig door gewoon naar het plein te kijken. Weer wat zoetigheid binnengespeeld en ik beslis de garucha wandeling te doen, het hostel waar ik slaap ligt op de weg van die hike, dus da’s mooi meegenomen 🙂 Wanneer ik er passeer wissel ik mijn jeansbroek en t-shirt met lange mouwen voor sportlegging en t-shirt met korte mouwen. Ik twijfel even om een jas tegen de regen mee te nemen, maar beslis om het niet mee te zeulen en neem wel enkel mijn dun fleece pulletje mee. Onderweg kom ik steeds mooiere en mooiere vergezichten tegen. Zo ver je kan zien: groene bergen, cloud forrest, bananen plantages, … en dan in het dal het kleine dorpje Jardín. Ja, hier ben ik graag! Jardín en Salento hebben wat van elkaar weg, kleurrijke huisjes, kleinschalig, omringd door de natuur. Ik betrap mezelf erop dat ik denk dat ik Jardín fijner vind dan Salento. Het voelt authentieker, nog minder op toeristen gericht, iedereen lijkt zijn gelukkige zelve. Ik wandel door tot aan het uitkijkpunt, el mirrador herrerieta, ze hebben hier zo’n hangnet en natuurlijk kan ik niet weerstaan om daar ook in te gaan liggen. Mijn innerlijk kind komt boven, ik geniet en slurp van mijn jugo de maracúya. Ik ben nooit zo’n fan geweest van passievruchten, maar hier smaakt mij dat zoo hard!

Uiteindelijk wandel ik toch verder en kom ik toe waar het hier allemaal om gaat: la garrucha. Een simpel overzet kabelbaantje zodat de bewoners niet elke dag de volledige wandeling van de ene berg naar de andere berg zouden moeten doen. Ik beslis ook om de wandeling niet verder te volgen en neem la garrucha naar het dorpje. Het is even wachten, want de kabelbaan gaat enkel wanneer er in 2 richtingen iemand wil meerijden. Gelukkige is er hier bovenaan ook een barretje voorzien met een mooi uitzicht over Jardín en zo pik ik nog de nabespreking van de voetbalmatch Argentinië-Kroatië mee. ‘t Zijn hier allemaal trouwe supporters voor Argentinië!
Ik neem de kabelbaan naar beneden en dat gaat een heel pak vlotter en sneller dan dat het eruit ziet haha 😀 weer gewoon mooi uitzicht én het zonnetje komt erdoor! yay!
Weer in het dorpje aangekomen wandel ik terug naar het hostel, want nu de zon schijnt kan ik een yogavideo opnemen in de zon ipv terwijl het regent? :’D

Na yoga kleed ik me warmer aan, babbel nog een beetje met Mieke die net uit-checkt, ik boek mijn vliegtickets voor Leticia en ga weer naar het dorpje op zoek naar sfeer, gezelligheid en eten! 😛 

Terug in het hostel worden er nog gezelschapspelletjes gespeeld en daarna ga ik slapen.

‘s Morgens is het weer plaatsnemen voor een heerlijk ontbijtje. Dat gaat er in dit hostel zo aan toe: je gaat zitten aan een tafeltje naar keuze. Je krijgt meteen een grote tas koffie voor je neus en ze vraagt of je ontbijt wil. Het ontbijt is inbegrepen in de prijs en je hebt enkel ‘ja, graag,’ of ‘nee, dankjewel’ te zeggen en dan krijg je 10min later een bord gevuld met van alles lekkers. Gisteren was het een smoothiebowl van rood fruit met banaan, chia en granola. Vandaag zijn het Arepa’s met papaya, banaan, avocado en chia. nomnomnom, yummie in my tummie!

Na het ontbijt neem ik een douche, die nog steeds koud water geeft, dus enkel mijn lichaam en niet mijn haar. Ik vraag me af doordat ik mijn haar hier nu zo weinig was dat ik het altijd zo weinig ga kunnen blijven wassen. Zou wel fijn zijn ;D Ik maak mijn zak en probeer daar deze keer uitgebreid over na te denken, want: vandaag ga ik naar Medellín om er één nachtje te slapen en morgenochtend vroeg naar de luchthaven om naar Leticia te gaan. Ik wil mijn zak zo maken dat ik er enkel 1 zakje uit te halen heb waar alles voor vanavond en morgenochtend inzit. En dat lukt aardig goed. Ik wordt steeds beter in het maken van mijn zak, logischer en efficiënter. En er geraakt precies ook telkens meer in, dat of ik vergeet overal wel wat spullen, beide opties zijn realistisch 😀

Na het uitchecken profiteer ik nog even van de wifi om mijn social media up te daten en ga daarna weer naar mijn favoriete plein. Het is hier vooral mensen kijken, koffie drinken en zoetigheid binnenspelen. Daarna wandel ik naar het busstation en guess what. Time is on my side again. Er vertrekt blijkbaar maar om de 2 à 3 uur een bus vanuit Jardín en net nu vertrekt de bus binnen 15min naar Medellín 🙂

We rijden weg van Jardín en het is de eerste keer dat ik het jammer vind om van een plek weg te gaan. Hier had ik langer kunnen en willen blijven (maar vliegtickets zijn al geboekt). Ik zal dan nog maar eens terug komen 😉 Ik geniet wel van de 4-uur durende rit naar huis. Ik zit aan het raam, de zon valt op mijn gezicht en ik tuur naar buiten. We kronkelen langs de berg wegen, in redelijk snel tempo, maar het uitzicht laat alles in slow motion gaan. Zo ver je kan zien, bergen, groen en de zon die ertussendoor schijnt. Het landschap verandert achter elke bocht, telkens weer unieker en minstens even prachtig. Natuur zoals hier heb ik nog nergens anders mogen ervaren.
Even vergelijk ik het met Zuid-Afrika, het gevoel van daar door de bergen te rijden, maar dan moet ik toegeven dat zelfs dit nog machtiger is dan Zuid-Afrika. Ik ben hier graag en een enorm gevoel van gelukzaligheid overvalt me. Ik baad er de rest van de rit helemaal in. 

We komen telkens wat dichter bij de stad, Medellín. Het is niet dat de natuur verdwijnt, het is alsof er plots in het midden van de jungle gebouwen naar boven rijzen. De mooiste golden hour die ik al heb gezien. Vooral mijn mood helpt hier aan bij waarschijnlijk, maar dat is minstens even belangrijk als de pure feiten.

We komen toe in de busterminal en ik neem de Uber naar het hostel dat ik voor 1 nacht boekte. Alle Uber drivers zijn hier ook echt supervriendelijk en vaak willen ze een praatje doen en dan is het was Spaans en Engels en gebarentaal over en weer 😀 haha beetje bij beetje worden die gesprekjes toch wat langer, nog steeds basic, maar de drivers zijn blij en ik ben blij. Het begrijpen van wat ze zeggen is vaak doenbaar (de context heb je wel snel mee), maar zelf babbelen bots ik toch altijd op mijn beperkte woordenschat en als ik niet iets ‘perfect’ kan zeggen, dan zwijg ik liever 😡 maar zet me daar beetje bij beetje wel over 😉

Toekomen in het hostel, inchecken, meteen betalen zodat dat morgenochtend vroeg niet hoeft en ik krijg een kleine rondleiding. Hij zegt wel 3x ‘hot shower’, mijn hart maakt een sprongetje en ik wil gewoon zo snel mogelijk onder die douche springen.

📍The Wandering Paisa, Medellín

Of ik heb te hoge standaarden voor een hot shower, ofwel is het warm water al redelijk ver opgebruikt. Een warme douche is bij mij waar de badkamer vol stoom hangt en je het koud hebt wanneer je onder de stralen uitkomt. Wel dat is het hier niet. Het water is niet koud, misschien wel warmer dan lauw, maar niet hot. You could say it is a hot shower: a regular shower with me in it. hehe :D:D In elk geval ik ben weer fris, ga iets eten en schrijf over Cali. Daarna ga ik op tijd mijn bed in en zet mijn wekker voor morgenvroeg. Ik slaap wat onrustig uit schrik om door mijn wekker heen te slapen en daardoor zie ik elk uur langskomen … :-/

Om 5u30 ben ik me aan het aankleden en prop de laatste dingen bij in mijn rugzak en ga me uitchecken. Van hier is het de Uber naar de luchthaven! Wat een mooie rit! De zon is aan het opkomen, lichtroze licht over de hele stad, de bergen nog donker, vol met lichtjes, hier en daar een dunne sluierwolk… Op een bepaald moment heb je echt een prachtig zicht op de stad en de Uberdriver vertraagt zodat ik (en hijzelf) het goed kan zien. Zijn stad is de mooiste stad die er is vertelt hij trots en op dit moment moet ik hem wel gelijk geven, ik kan al niet wachten om hier terug zijn en de stad echt te verkennen. 

Maar nu dus eerst naar de luchthaven, want mijn volgende bestemming is Leticia om van daaruit de amazone te gaan verkennen!