Cali ! 9-11/12/2022
Ik kom aan de busterminal van Salento en het busje richting Armenia staat net vertrekkensklaar; van ver wordt er al geroepen of ik naar Armenia of Medellín ga, busje voor Armenia wordt nog even tegengehouden, ik kom aange(snel)wandeld, ik spring erop en een seconde later zijn we aan het rijden. Check, geen half uur wachten hier 😊
Aangekomen in het busstation van Armenia zoek ik het loket van Bolivariana Express en schuif aan. Ook hier wordt er al snel geroepen met de vraag naar waar ik ga. Naar Cali en ik krijg meteen mijn ticketje, ik betaal en wordt persoonlijk en rechtstreeks naar de bus gebracht. Ook hier zit ik 5 seconden neer en we zijn weer vertrokken. Nice!
Het is ondertussen 15u in de namiddag en nu vraag ik me af wanneer ik zal toekomen in Cali, en tegelijk ook niet echt. Ik zit op de bus en ben onderweg.
Een paar berichtjes en voice notes heen en weer met Lynn voor Atelier PUUUR en een dutje later kom ik aan in Cali rond 17u30. Aan de receptie hadden ze dus gelijk in mijn geval. Ik loop het busstation uit richting de taxi’s, wat me werd aangeraden om in Cali zeker niet alleen over straat te lopen, ook niet overdag en rond deze tijd is het al goed aan het schemeren. 15min later sta ik aan mijn hostel.
📍La Sucursal, Cali
Ik ben benieuwd, want ook hier ging ik af op aanbevelingen van andere reizigers. Ik word in elk geval hartelijk onthaald. Wat meteen opvalt: enkel buitenlandse vrijwilligers aan de receptie en in de bar van het hostel. Ik krijg mijn kamer en neem een warme douche met stevige straal. Yay ! 😁 Naar de rooftopbar van het hostel, iets drinken, babbeltje doen en dan voel ik dat ik echt doodop ben. Moe van de afgelopen dagen veel gedaan te hebben, ook moe van continu omringd te zijn met anderen. Dus ik neem tijd voor mezelf en ga naar mijn bed en doe het gordijntje toe. Dat is de enige privacy die je kan hebben in een hostel waar je in een slaapzaal slaapt. Eerlijk, op dit moment was een privé-kamer wel heel aangenaam geweest en ik schrijf op als herinnering om regelmatig eens een privé-kamer te boeken ook al is het voor één nacht. Cali is zo’n stad die nooit slaapt, of toch zeker niet ‘s nachts 😅 super luide muziek van overal hoor je heel goed tot in de kamers, maar lucky me heb ik noise cancelling oortjes, een slaapmaskertje en ben ik meer dan moe genoeg om vlotjes in slaap te vallen.
De volgende ochtend ben ik ‘s morgens vroeg wakker en klaar voor de dag. Ik ga naar de rooftop en neem m’n laptop mee. Het ontbijt start pas binnen 1,5uur dus ik heb voldoende tijd om eindelijk die blogposts online te zwieren. Note to self: dat schrijven op papier is super fijn en het meest aangename, maar wil ik mijn verhaal online geschreven hebben, dan ben ik steeds dubbel werk aan het doen om het ook te typen. Een overbodig tijdrovend jobke.
Rond 8uur neem ik mijn ontbijt, ik zit hier nog alleen en ze vallen wat uit de lucht dat er om 8uur al ontbijt wordt gevraagd. Ik blijf hier nog een hele tijd alleen zitten, tegen 10u komen de eerste anderen richting de rooftop, allemaal duidelijk met een zwaar hoofd. Het lijkt dat ik de enige ben die niet is weggeweest gisterenavond. Achja, ik maal er niet om en geniet van het zonnetje. Groot verschil met Bogotá en Salento. Van ‘s morgens is het hier warm, minstens 25-28 graden en is het shortjes en topjes weer. Ik voel mijn gezicht wat verbranden en ga me klaar maken voor de stadswandeling georganiseerd door het hostel. Samen met Amit en Adi (Israël) en Maxime (België, maar woont in Parijs) zijn we de enigen om mee te gaan. Het is in heel de stad nog rustig, Cali is een stad voor nachtraven lijkt me. Na de tour, die heel simpel en niet echt noemenswaardig was, lunchen we allen tezamen in een klein lokaal straattentje, super lekker! Daarna neem ik de Uber, want alleen over straat wandelen ‘mag’ dus blijkbaar niet, voor mijn eerste salsa-les bij SalsaPura 💃
Salsa Caleña wordt je hier geleerd, salsa van Cali 😉 en daar zijn ze enorm trots op. Dat salsa niet enkel wat met de heupen zwieren is, maar dat er wel degelijk pasjes zijn in heel veel verschillende mogelijkheden wordt duidelijk. Ik krijg de 5 basis routines uitgelegd en 2 soorten draaien. Bij salsa is het de man die leidt, hoe beter hij is, hoe makkelijker het is voor de vrouw om te volgen. Maar gewoon volgen ben ik dan weer niet zo goed in, haha 😅 Ik ga mijn handen altijd houden zoals de man die heeft te houden omdat je zo makkelijker kan leiden. Dit is niet enkel dansen, maar het wordt ook een oefening in overgave en me laten leiden… Op het einde van de les slaag ik er toch in om ‘vlotjes’ mee te bewegen en de basis onder de knie te hebben. Weliswaar op salsamuziek van het tragere tempo, ook al voelt dat voor mij als al een stevig tempo.
Terug in het hostel zie ik nog mee het einde van de voetbalmatch Nederland-Argentinië, dat Argentinië uiteindelijk wint wordt hier heel blij onthaald, de sfeer zit erin en de biertjes vloeien rijkelijk.
‘s Avonds vertrek ik samen met Elly (USA), Lorena, Robin en Mona (Duitsland) naar de Salsa Street. Elke vrijdag in Cali is het dé salsa avond, iedereen komt samen op die ene straat en om de zoveel meter staan muzikanten groepjes salsa muziek te spelen, allemaal live muziek dus! Me gusta 😊Iedereen rondom danst mee, maakt mee muziek en drinkt gezellig iets. Het is nu echt superdruk in de stad en het is wat wringen tussen de mensen, eetstandjes en auto’s door. Totdat we plotseling horen roepen ‘gringos, gringos, …’ Aha, dat is op ons hebben we snel door. De salsastreet is afgezet met hekken en er zijn maar enkele ingangen, ze toonden ons langs waar we binnen konden, kregen een shotje van iets dat naar pastis smaakt en een hartelijke ‘Bienvenido a Cali!’ We zijn er geraakt en dit is op en top salsa. We lopen wat dieper in de drukte en krijgen overal een hartelijke ‘bienvenido’, nog meer shotjes en dat gevaarlijke Cali waarvan gesproken wordt, is echt nergens te vinden. We komen de andere gringos van het hostel tegen en blijven hier mee staan dansen. Rondom ons wordt er gezellig aan salsa gedaan, wij daarentegen staan wat te dansen dat niet eens in de buurt van salsa komt zo blijkt. Die paar basisstappen die ik eerder leerde? Daar kom je duidelijk niet heel ver mee om echt te dansen. Na een tijdje blenden we met wat locals die ons meenemen in het salsa dansen. Geleid worden door een man die echt salsa kan, jups, dat is heerlijk! 😁Het wordt later in de nacht en gaan verder naar salsa club La MalaMaña, zalig om zoveel sfeer te zien en te voelen. Ook hier komen de locals je graag halen om samen met hen salsa te dansen, ze zijn er hier echt fier op en genieten op en top!
Uiteindelijk beslis ik met enkele anderen om de Uber weer naar het hostel te nemen en ik ga slapen, dankjewel noise cancelling oortjes! Tot nu de beste aankoop die ik deed voor ik vertrok 😅
Ik ben weer vroeg wakker en sta om 8 uur aan het ontbijt, alleen 🙃 All good, ik werk door aan mijn blogposts. Die ik zogezegd voor jullie schrijf opdat jullie me kunnen volgen, maar ik vind dat gewoon zelf heel fijn om te doen. 😇 Tot voorbij de middag blijf ik alleen in het hostel zitten en wordt er eigenlijk wat onnozel van, maar de verhalen van anderen dat je echt niet alleen mag rondwandelen in Cali houden me tegen. En dan is het tijd voor mijn tweede salsales! Eerst even herhaling van gisteren, even er weer inkomen en dan gaat dat terug vlotjes. Ik dacht dat vandaag vooral herhaling en oefenen ging zijn, well think again. Uiteindelijk eindigen we op 9 verschillende flows die ik aangeleerd krijg en ik kan steeds beter loslaten om niet te willen leiden 😊 het gaat ook eenmaal gemakkelijker een aangenamer wanneer ik gewoon volg. Mijn leraar eindigt met dat ik het heel goed deed, haha iets dat ie tegen iedereen moet zeggen waarschijnlijk, en dat het nu neerkomt op veel oefenen en blijven oefenen. Dus hierbij de uitnodiging: wie wil met mij salsa dansen?
Terug in het hostel is het de voetbalmatch Marokko-Portugal, iedereen lijkt hier te zijn, dus zet ik me er gezellig tussen. Het enige wat hier gedaan wordt door de reizigers lijkt feesten, voetbal kijken, drinken en niets doen. Niet helemaal mijn ding en ik trek me verder terug in mezelf met mijn boek.
In de vroege avond is er een yoga sessie gepland door het hostel, daar is hier duidelijk weinig animo voor, ze komen echt aan iedereen vragen: ‘kom je meedoen alsjeblief?’ We zijn uiteindelijk met twee, Mona en ik, die aan de les beginnen, we eindigen wel met 5 deelnemers. Het doet deugd om een lesje te volgen en algemeen doet het gewoon goed. Na de les geraak ik aan de praat met Aleja (Alejandra) de yogadocente en ik kom zo te weten dat ze begin januari een yoga-adventure organiseert dichtbij Santa Marta. Wel… Santa Marta stond sowieso op mijn lijstje om naartoe te gaan, dus waarom niet in combo met het yogaretreat? Ik laat het nog even zakken.
Er start een beerpong tornooi, dat ik aan mij voorbij laat gaan en daarna is het weer tijd om een stapje in de wereld te zetten. In het stadspark wordt er een festival georganiseerd, 3 podia, 3 soorten muziek: reggaeton, electro en salsa… Waar ik de hele avond/nacht vertoef? Je mag 1x raden 😉 Wanneer de groep van het hostel (het is echt een continu samen blijven van datzelfde groepje hostel-mensen) besluit om weer een club in te duiken, hou ik het voor bekeken en ga terug om mijn bed op te zoeken.
Zondagochtend, ook vandaag hoef ik niet te verwachten om voor de middag een andere levende ziel tegen te komen. Ik twijfel aan Cali. Ja, de salsa is fijn en de vibe van de locals is geweldig, maar dit hostel was misschien een ‘foute’ keuze? De mensen hier liggen me niet en ik merk dat ik zelf ook geen moeite wil doen. Maar Cali is naast het nachtleven ook niet echt een geweldig indrukwekkende stad, dus misschien is het hier gewoon mijn plek niet? Zoveel tijd alleen doorbrengen zet je wel aan het denken. Ook dat ik in Bogotá en Salento heel makkelijk contact maakte met anderen, ging allemaal heel natuurlijk en dat dat hier niet zo gaat, doet me ook twijfelen aan mezelf. Bots ik nu al, na amper 10 dagen onderweg al tegen mijn eigen grenzen aan? 😅 Ik ben het in elk geval beu om alleen in het hostel te zitten zitten en niets te doen, dus ik doe wat velen afraden en ga alleen te voet door de stad.
Door het stadspark, dat noemenswaardig al bijna volledig is opgeruimd na het festival van gisteren, richting een tweedehandsmarktje in de wijk San Antonio. Ik spendeer hier enkele uurtjes en plezier mezelf met 3 bloesjes te kopen. Of ik nieuwe kleren nodig heb? Nee, maar ervan uitgaande dat niet al mijn kleren terug mee naar huis komen, sust dat mijn geweten wel om schaamteloos extra kleren te kopen. Ik wandel op mijn gemakje terug naar het hostel en dat afgeraden worden om alleen over straat te lopen, in mijn ogen echt niet nodig. Ik voelde me op geen enkel moment onveilig. Je wordt inderdaad aangesproken ‘hola chica/princessa/…’ en je wordt wel eens nagekeken door mannen, maar dat neem ik dan als compliment. Vaak zijn het de mannen die hand in hand lopen met hun vriendin/vrouw die zich niet generen om, wanneer je voorbij wandelt, hun hoofd te draaien. Doen ze niets mis mee en het streelt mijn ego. Ik zie het misschien te positief, maar dit had ik echt even nodig. Terug in het hostel volg ik nog een yogasessie van Aleja, bevestig dat ik zal deelnemen aan het yogaretreat en pak mijn zak om de nachtbus te nemen naar mijn volgende bestemming: Jardín.
Ik besef onderweg zijnde naar het busstation dat ik nog terug wil komen naar Cali, met een ander perspectief. Het lijkt alsof Cali niet de kans heeft gekregen om een prachtige stad te zijn voor mij. Nadat ik vandaag gewoon op mezelf op verkenning ging heeft ze zeker wel dat potentieel, dus dat zal ik een andere keer komen ontdekken 😉(ja, ik denk al aan terugkomen, terwijl ik nog niet wegben) Naar het hostel ga ik wel niet meer terug, niet omwille van slechte kwaliteit/hygiëne/… maar omdat het een hostel is dat niet vibed met mij.
Ook leer ik dat ik gerust mag vertrouwen op mijzelf en mijn eigen ding doen, niet wachten op een ander om iets te ondernemen, ik ben gewoon ook graag op mezelf (introvert 💁♀️) en dat is oké. En nu ik de twee meest gevaarlijke steden (Bogotá en Cali) overleefd heb, zal ik de rest van Colombia ook wel aankunnen 😁
Ik had gedacht voordat ik begon met schrijven dat het stukje over Cali op 1 à 2 A4’tjes wel geschreven zou zijn. Ik ben er toch weer in geslaagd om ook deze keer heel wat neer te schrijven… Misschien dat ik naar het einde toe wel leer om alles korter te beschrijven zodat jullie geen hele epistels moeten lezen, maar voorlopig heb je het dus hiermee te doen 😊
Dankjewel om mee te blijven lezen !