BOGOTÁ ! 2-4/12/2022

‘s morgens wakker worden rond 06u00 en niet meer kunnen slapen. Toch wat jetlaggen 😄? (12u Belgische tijd) Ik kleedde me aan en nam mijn yogamat mee naar het rooftop terras van het hostel om hier meteen goed te beginnen. View over Bogotá en de Monserrate, mijn taxidriver van de nacht voordien had me laten weten dat deze de moeite was.

Na mijn yogamomentje nam ik een kopje thee en andere reizigers van het hostel vonden ook hun weg naar het terras. Tijd voor ontbijt 🙂

De wolken trekken weg en het zonnetje komt erdoor, zo in de zon is het toch warm en ik voel mijn gezicht zachtjes beginnen verbranden (dit had ik pas verwacht als ik aan de Caraïbische kust zou zijn 😅) Dus toch al goed zonnecrème smeren is de boodschap en die zit uiteraard ergens onderaan mijn rugzak … Mijn plan voor de rest van de dag is gewoon zijn en eindelijk eens beginnen lezen wat je hier in Colombia allemaal kan zien en doen, want kreeg heel veel tips van verschillenden. Maar …

Tijdens het ontbijt geraak ik aan de praat met Joan (van Barcelona, maar woont en werkt in Leuven) Het is zijn laatste dag in Bogotá en plant om na het ontbijt de Monserrate op te wandelen. Ik nodig mezelf uit om mee te gaan, Aaron en Meggy (Italië) hoorden ons gesprek en plannen ook de Monserrate te doen. Zo delen we een uurtje later met 4 de Uber richting het startpunt van de wandeling.

Vragen naar de naam en vanwaar je bent is precies de standaard eerste vraag onder de solo-reizigers, dus neem ik dat hier ook even mee in het schrijven 😎

Hierna vertrekt Joan naar San Gil en neem ik mijn boekje en een theetje naar de rooftop om nu echt wat te lezen van do’s en see’s in Bogotá. Op het Terras zitten Nick (USA), Esta (Denemarken), Josefien (Denemarken) en Larissa (Duitsland) te babbelen en ik sluit lekker aan (dus laat het plannen voor wat het is). Hierna ga ik samen met Larissa op zoek naar de plaatselijke supermarkt om een lokale simkaart. Hoewel de weg heel simpel leek (rechts, links, links, rechts) lopen we toch ergens verkeerd, want waar we uitkomen is helemaal geen supermarkt. Gelukkig is iedereen hier echt super vriendelijk en als je met 2 woorden Spaans en handen & voeten de weg probeert te vragen helpen ze je heel uitgebreid, volledig in het Spaans wel, maar iglesia, izquierda y izquierda pikken we op en zijn weer op stap. Deze keer vlotjes tot aan de supermarkt en kopen onze simkaart. We krijgen hier een hele uitleg over hoe deze op te laden, twee gezichten die duidelijk niet kunnen volgen zijn duidelijk genoeg opdat de man aan de kassa de kaarten voor ons oplaadt 😇🙏 Een paar GB om een Uber te kunnen bestellen en via whatsapp locatie te kunnen delen onder elkaar.

Ondertussen terug in de hostel, neem ik een koude 🥶 douche (dus ik was mijn haar niet, enkel snel snel mijn lichaam, effectieve manier om niet langer dan 2 minuten te douchen!) en geef ik mezelf een namiddagdutje. ‘s Avonds ga ik naar de bar van het hostel voor apero met een cerveza en the local dinner soup: Ajiaco. Een soort van aardappelsoep met bonen (vegetarische versie), geserveerd met rijst en avocado. Samen met Marc (UK) en Hugo (Nederland) zit ik aan tafel, wanneer het plots hevig begint te regenen, wat heel normaal is in Bogotá het hele jaar door (geen seizoenen, altijd wat hetzelfde weer, koud en regelmatig regen). Door de regen gaat iedereen richting binnen, het is 22h voorbij en ik besluit wat verder te lezen in mijn boek en deze avond op tijd te gaan slapen.

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker, rond 5uur. Ik probeer nog even te slapen, maar ik sta uiteindelijk toch op, neem m’n yogamat en ga naar het balkon om … nieuw projectje: een yogavideo op te nemen (horen jullie binnenkort meer over 😉) Het terras is wel nat door de regen van afgelopen nacht en het is nog stevig bewolkt, dus misschien niet het meest idyllische zicht voor een yogavideo, maar ook wel gewoon eerlijk dat de zon hier niet altijd schijnt 😊. Aangezien het nog vroeg is, ga ik ervanuit dat ik wel alleen op het terras zal zijn, maar helaas is dit niet zo. En hoewel de meesten uit het zicht van mijn video-opname blijven, komt Marc (UK) er gewoon gezellig bijzitten, zonder echt te beseffen dat ik een video opneem. Achja, wanneer jullie de video zien, weten jullie dus de man zijn naam 😅

Na het opnemen van de video neem ik een douche en neem het ontbijt van het hostel, simpel en lekker. Voor de rest van de voormiddag zet ik me in het zonnetje dat er ondertussen is doorgekomen en begin ik echt wat te lezen in de tips die ik kreeg van iedereen over de do’s en see’s van Colombia, om te starten: Bogotá, Salento en Leticia (amazone). Ik krijg ongeveer een idee van wat er allemaal kan en voel wat aan waar ik zin in heb. Over Bogotá lees ik van iedereen dat de fietstour en graffiti-tour de moeite zijn, alsook enkele musea, maar heb daar eigenlijk helemaal geen goesting in. Aangezien het ondertussen middag is ga ik op stap naar koffiebar Origenes (aanrader!), daar heb ik wel goesting in 😄. Ik bestel als lunch een smoothiebowl con frutas y un cappuccino con leche de almendras. Ik zit op m’n gemak en lees deze keer door het boek ‘Spaans voor Dummies.’ Het helpt toch om net iets meer Spaans te kunnen, maar het gaat ook vooral, zoals bij elke taal, om het te durven spreken en ook al heb je niet enorm veel woordenschat, met die enkele woorden en fout vervoegde werkwoorden kom je ook wel al een eind. Ondertussen begint de voetbalmatch Argentinië – Australië (de voetbalwedstrijden staan hier in zo goed als elk café/restaurant/… op). Niet veel voor de rust maakt Argentinië een goal en iedereen gaat los. Wel fijn zo! Tijdens de rust, ga ik terug naar het hostel en geraak er aan de praat met Antonia (Duitsland). Sidestory: Ik heb een herbruikbare koffiebeker RECUP van Duitsland (zelfde idee als de BILLIECUP in België) Ik nam de beker mee naar huis na mijn vakantie in Duitsland afgelopen zomer en nu heb ik ze mee naar Colombia, want koffieland. Daardoor word ik nu door veel Duitsers aangesproken: ‘are you from Germany?’ Goede ijsbreker dus 😊 we geraken wat aan de praat over het reizen, zij zit aan het einden van haar 4-maanden-reis, geeft me nog wat tips welke hostels goed zijn en welke ze nooit naar zou teruggaan, altijd handig! En ze nodigt me uit om later naar Rock al Parque te gaan in de stad, blijkbaar het grootste rockfestival van Latijns-Amerika, graag ga ik mee!

Een uurtje later zijn we met een groepje van 7 onderweg naar het festival, Antonia, Marleen (Duitsland), Esta en Josefien (Denemarken), Nick (USA), Marc (Canada) en ik. 3 grote podia met elk ander genre ‘rock’ en telkens een geweldig grote mensenmassa. We lopen wat rond en vinden het podium dat ons het aangenaamste lijkt. Dansen en we krijgen een dorstje, dus op zoek naar pintjes. Aan geen enkele van eet- en drank standjes kan je pintjes of iets van alcohol krijgen, dus we blijven verder wandelen tot we de bierstand vinden. Het is een omheind gedeelte aan het hoofdpodium (hard rock) en je mag hierbuiten geen alcohol drinken op het festivalterrein, dus blijven we even hierbinnen staan. Nadat de hard rock ons toch wat te veel wordt, gaan we weer op zoek naar een ander podium en dansen we nog wat doorheen de avond. Dat wandelen over het festivalterrein is niet zo eenvoudig eigenlijk. Door de hevige regenval is het terrein op sommige plekken echt een modderpoel! Blij dat ik mijn witte schoenen nog snel had gewisseld voor m’n zwarte sportschoenen. De laatste groepen begonnen rond 20u00 en vertrokken weer naar het hostel. We zetten ons in de bar, namen nog wat drankjes en gezellig babbelen over vanalles en nog wat. Hugo (Nederland) komt bij de groep en we gaan avondeten halen, het wordt lekker vettige pizza. 

Tegen middernacht gaan we weer op stap (de meeste clubs openen hier pas rond middernacht), we gaan naar Theatron, een mega club met 13 verschillende danszalen en een echte aanrader wordt ons verteld. Eenmaal binnen wordt het duidelijk dat dit een queer-club is en in één van de zalen is er een drag-queen-show aan de gang. We gaan wat van zaal naar zaal en amuseren ons uiteindelijk op de rooftop dancefloor. Rond 3u30 splitst de groep, enkelen gaan verder naar een techno club, anderen blijven, Hugo en ik gaan terug naar het hostel, de avond is goed geweest. Rond 4u lig ik weer in mijn bed, met de hoop nu te kunnen uitslapen en niet om 5uur wakker te zijn, maar helaas pindakaas. Om 5u ben ik wakker 😅 ik val wel weer in slaap, maar om 6u ben ik klaar wakker en besluit gewoon op te staan. Ik neem een douche, eindelijk iets of wat lauw water in plaats van ijskoud, yay! Ik maak mijn rugzak weer klaar om te vertrekken en ga alvast uitchecken. Ik ga weer naar Origenes voor ontbijt en neem m’n laptop mee om wat overzicht te krijgen in mijn financiën van de afgelopen dagen 😄
Deze keer voetbal: Frankrijk – Polen. Ik dwaal nog wat rond door de straten van Bogotá en ga terug naar het hostel, want ik begin te voelen dat ik toch moe ben… Ik kom onze partycrew van gisterenavond weer tegen, all very hangover, en we hangen wat samen in de zetels in de common space. Ik doe mijn eerste social media update van Bogotá en schrijf over mijn vertrek voor de blog hier. De zon begint te schijnen, dus ga weer naar de rooftop om nog even van de zon te genieten, samen met Nick en Marc. Zodra de zon begint te zakken, gaan we weer naar de zetels en de openhaard wordt aangestoken. Deze keer luk het wel om half in slaap te dommelen in de zetel, net zoals de andere 7.

We gaan allen tezamen uiteten bij la Una Travel, 10meter van de hostel 🙃 laatste avond in Bogotá en daarna gaat ieder hun eigen weg. De ene naar huis, de andere naar Medellín, naar Leticia en ik ga samen met Nick en Marleen naar Salento. Op naar het busstation! We kopen ticketje voor de nachtbus en om 23h zijn we vertrokken. Na de horrorverhalen over de nachtbus vind het allemaal wel goed meevallen, heel dankbaar dat ik oogmasker en oortjes meeheb, maar al bij al slaap ik toch enkele onderbroken uren, misschien ook omdat de vorige nacht zo kort was, dat kunnen slapen geen groot probleem was 😁

Rond 5u20 komen we aan in Armenia, een uur vroeger dan verwacht. Anderen hadden ons op voorhand gewaarschuwd dat de bussen er zeker 2 à 3 uur langer over doen dan dat ze zeggen, maar voor ons dus niets van waar. In Armenia zoeken we de volgende bus naar Salento en ongeveer 1,5uur later kunnen we inchecken in ons volgende hostel voor de komende dagen: Coffee Tree Boutique Hostel. We zijn benieuwd, want werd heel erg aangeraden.